Schönbrunn, dawna letnia rezydencja Habsburgów, znajduje się na zachód od centrum, jest jedną z największych atrakcji turystycznych Wiednia, a pod względem liczby zwiedzających ustępuje tylko Hofburgowi. Rokokowe wnętrza są jednymi z najwspanialszych w Europie Środkowej. W pałacowym parku można zwiedzić zoo, Motylarnię i Palmiarnię. Z parkiem sąsiaduje willowa dzielnica Hietzing, a na zachód od niej rozpościera się Lainzer Tiergarten, niegdyś cesarski teren łowiecki, dziś naturalny park, w którym żyją dzikie zwierzęta.
Las Wiedeński na przedmieściach to ulubione miejsce odpoczynku mieszkańców stolicy. Wycieczka na szczyt jednego z zalesionych wzgórz nie będzie zbyt wyczerpująca, a zmęczenie wynagrodzi wspaniała panorama miasta. Nieco oddalony od centrum jest także Cmentarz Centralny. Liczba pochowanych na nim osób przekracza niemal dwukrotnie liczbę żyjących mieszkańców miasta. Na cmentarzu spoczywają doczesne szczątki wybitnych twórców, by wymienić choćby Beethovena, Schuberta, Brahmsa, Schönberga i Straussów.
Schönbrunn
W przeciwieństwie do Hofburga Schönbrunn nie razi mieszaniną stylów. Jest to cesarski pałac w pełnym tego słowa znaczeniu, majestatyczny, zachwycający symetrią, onieśmielający ogromem. Budowa, zakończona w XVIII w., trwała wiele lat. W efekcie powstał zespół budynków liczący w sumie niemal 1500 sal. O jego ogromie świadczy fakt, iż swego czasu mieszkało w nim ponad 1000 osób tworzących cesarską służbę. Choć rozmiary zespołu pałacowego niewątpliwie robią wrażenie, to budowla niekoniecznie każdemu musi się podobać. Niektórych rozczarowuje na przykład prawie pozbawiona ozdób fasada, pomalowana na jednostajny musztardowo żółty kolor.
Bogactwa kryją się we wnętrzach. Należą do nich przede wszystkim wspaniałe barokowe i rokokowe sale pałacowe , piękno zawdzięczające cesarzowej Marii Teresie, pierwszej z rodu Habsburgów, która zdecydowała się na stworzenie w Schönbrunnie oficjalnej letniej rezydencji cesarzy. W Muzeum Powozów można obejrzeć ciekawy zbiór cesarskich pojazdów, okresowe wystawy organizuje się również w Oranżerii.
W przepięknym parku znajduje się zoo. Wizytę w nim można połączyć ze zwiedzaniem Motylarnii i Palmiarni.
Historia Schönbrunnu
W porównianiu z Hofburgiem historia Schönbrunnu jako rezydencji Habsburgów jest stosunkowo krótka. W 1569 r. kupił go Maksymilian II. Posiadłość, zwana wówczas Katterburgiem, położona w sąsiedztwie obecnej Bramy Meidlinger (Meidlinger Tor) służyła jako domek myśliwski. W 1605 r. złupili go Węgrzy. Koniecznej gruntownej przebudowy podjął się syn Maksymiliana, Maciej. To jemu przypisuje się odkrycie naturalnego źródła, od którego pochodzi nazwa Schönbrunn (piękne źródło).
W 1683 r. posiadłość znów zniszczono, ale tym razem na polecenie Habsburgów stojących w obliczu najazdu tureckiego. Gdy zagrożenie minęło, Leopold I zamówił u Johanna Bernharda Fischera von Erlach budowę nowego letniego pałacu dla siebie oraz swego syna i jednocześnie spadkobiercy. Architekt zamierzał wznieść na szczycie wzgórza budowlę, która mogłaby dorównać Wersalowi. Ustalono jednak, że pałac przyjmie nieco skromniejsze kształty. W roku 1696 rozpoczęto prace budowlane. Wkrótce ukończono część środkową, w której zamieszkał Józef I, ale dalsze prace zostały na pewien czas wstrzymane ze względu na hiszpańską wojnę o sukcesję.
Następca Józefa I, Karol VI, traktował Schönbrunn wyłącznie jako miejsce noclegowe wykorzystywane w czasie polowań na bażanty. Więcej uwagi poświęciła posiadłości dopiero Maria Teresa, nadając jej kształt, który można podziwiać do dzisiaj. Zatrudniła architekta, Nicolo Pacassiego, który wzbogacił główny pałac o dodatkową kondygnację. Zajął się także wnętrzami, przekształcając gmach w pełną przepychu rokokową rezydencję. Syn Marii Teresy, Józef II, okazał się zapalonym ogrodnikiem. Nadał ogrodom klasyczny kształt i zlecił budowę arkadowego pawilonu ogrodowego, Glorietty. Uprawiał herbatę i kawę, którymi częstował gości. Nie podzielał jednak miłości matki do Schönbrunnu i zamknął na głucho większą część pałacu.
W latach 1805 i 1809 w pałacu przebywał Napoleon. Śladem jego obecności są orły przy bramie głównej. Tutaj spędził większość swego krótkiego życia jego syn, książę Reichstadtu, zwany Orlątkiem. Do łask Schönbrunn wrócił ponownie dopiero za panowania Franciszka Józefa I, który urodził się i zmarł w pałacu. W listopadzie 1918 r. w niebieskim salonie chińskim abdykował ostatni z Habsburgów, Karol I, kładąc kres wszelkim nadziejom na utrzymanie monarchii. Posiadłość stała się własnością państwa. Podczas II wojny światowej Schönbrunn został poważnie zniszczony. Po wojnie służył najpierw jako kwatera główna Sowietów, a potem Brytyjczyków. W 1947 r. został ponownie przejęty przez państwo.