Komunikacja miejska Wiednia
Wiener Linien to system komunikacji miejskiej obejmujący zawsze punktualne tramwaje i autobusy oraz czyste i szybkie metro, U-Bahn. Ujednolicone bilety w jedną stronę (Fahrschein) na wszystkie środki transportu kosztują 17 szylingów. Kupić je można w automatach, budkach z biletami (Vorverkauf) na stacjach metra oraz w trafikach (Tabak-Trafik). Po wejściu do autobusu, tramwaju czy metra bilet należy skasować w niebieskim kasowniku. Skasowany bilet ważny jest na jeden przejazd, w czasie którego dowolną ilość razy można zmieniać środek lokomocji. Automaty znajdują się również w autobusach i tramwajach – bilet kosztuje 20 szylingów i nie trzeba go kasować. Bilety dla dzieci w wieku od 6 doi 5 lat kosztują 9 szylingów, dzieci poniżej 6 lat nie płacą za przejazd, a poniżej 15 mogą podróżować za darmo w niedziele, święta państwowe i w czasie wakacji (kalendarz z zaznaczonymi świętami i wakacjami można otrzymać w biurze informacji Wiener Linien). Kobietom powyżej 60. i mężczyznom powyżej 65. roku życia przysługuje ulga (bilet dwuprzejazdowy za 23 szylingi). Punkty informacyjne Wiener Linien znajdują się na Stephanzplatz, Karlsplatz i Westbahnhof (pn.-pt. 6.30-18.30, sb. i nd. 8.30-16.00).
Planując więcej niż dwa przejazdy dziennie warto zainwestować w karnet (Netzkarte), pozwalający na korzystanie ze wszystkich środków komunikacji miejskiej. Do wyboru są karnety 24-godzinne (50 szylingów) lub 72-godzinne (130 szylingów). Można je kupić w automatach lub budkach z biletami na stacjach metra. Kupując karnet, należy wybrać strefę centralną, czyli Kernzone (Zone 100), która obejmuje cały Wiedeń. Karnet trzeba skasować podczas pierwszego przejazdu. Dużą popularnością cieszy się także Vienna Card (180 szylingów) zapewniająca zniżki na różnego typu atrakcje (wybrane muzea i lokale) i pełniąca równocześnie funkcję 72-godzinnej Netzkarte.
Streifenkarte to bilet wieloprzejazdowy. Warto kupić zielony, Umwelt-Streifennetzkarte (265 szylingów), który zachowuje ważność przez 8 dni (niekoniecznie kolejnych). Może z niego korzystać więcej osób, np. jedna przez osiem dni, dwie przez cztery itd. Należy skasować tyle karnetów, ile osób korzysta z biletu: aby to zrobić, bilet trzeba zagiąć, tak by móc skasować pierwszy karnet. Streifenkarten są także dostępne w wersji czterodniowej (68 szylingów) i ośmiodniowej (136 szylingów).
Jeśli pobyt w Wiedniu będzie trwał kilka dni, można rozważyć kupno karnetu tygodniowego (Wochenkarte, 142 szylingi), dostępnego tylko w budkach z biletami na stacji metra. Karnet upoważnia do przejazdów od 9.00 w poniedziałek do następnego poniedziałku i nie trzeba go kasować. Przy pierwszym zakupie Wochenkarte należy także poprosić o Zeitkarte, którą trzeba z tyłu podpisać i przylepić do karnetu tygodniowego. Podobnie należy postąpić z biletem miesięcznym (Monats-karte, 500 szylingów). Grzywna za jazdę bez ważnego biletu wynosi 500 szylingów (plus koszty przejazdu).
Metro
Budowę wiedeńskiego metra (U-Bahn) rozpoczęto w 1969 roku. Pociągi kursują na pięciu liniach i (oznaczonych Ul, U2, U3, U4 i U6), a planuje się budowę następnych. To zdecydowanie najszybszy sposób podróżowania po mieście. Metro czynne jest od 5.00/6.00 do 24.00/1.00 (godzina odjazdu pierwszego i ostatniego pociągu umieszczona jest na każdej stacji). Nie wszystkie linie poprowadzone są pod ziemią: linie U4 i U6 prowadzą częściowo po starych torach Stadtbahn z lat 90. XIX w. Wzdłuż obu tras zachowały się stare mosty i stacje zaprojektowane przez Otto Wagnera.
Tramwaje i autobusy
Wiedeńska sieć tramwajowa należy do największych na świecie: ponad 30 linii Strassenbahn (potocznie zwana Bim od dźwięku dzwonka) przecina miasto wzdłuż i wszerz. Tramwaje elektryczne, wprowadzone w 1897 roku, nadal malowane są na czerwono i biało. Prędkością i wygodą jazdy ustępują tylko pociągom metra. Odjeżdżają co 5 lub 10 minut, nie spóźniają się i tylko na niektórych liniach nie kursują w weekendy oraz w późnych godzinach nocnych. Rozkład jazdy, Haltestelle, umieszczony jest na każdym przystanku.
Choć większość autobusów kursuje wzdłuż wąskich bocznych ulic i na przedmieściach, to pomimo dużego ruchu samochodowego rzadko kiedy są spóźnione. W centrum Innere Stadt, gdzie nie ma przystanków tramwajowych, a stacje metra są tylko dwie, kursują autobusy następujących linii: #1A od Schottentor do Stubentor, #2A od Schwedenplatz przez Hofburg do Burgring, #3A od Schottenring do Schwarzenbergplatz, #13A od czwartej do piątej dzielnicy Vorstadte.
Kolejka miejska i pociągi podmiejskie
Z kolejki miejskiej (S-Bahn lub Schnellbahn) korzystają przede wszystkim osoby dojeżdżające do pracy. To najtańszy sposób, by dostać się z miasta na lotnisko lub z lotniska do miasta oraz na jednodniowy wypad do Klosterneuburga, Tulln i Krems. Pociągi kolejki miejskiej kursują co 15 lub 30 minut i zawsze odjeżdżają punktualnie. Turyści mają niewiele okazji do korzystania z pociągów podmiejskich (Regional-bahn), wyjątek mogą stanowić wycieczki do Melk i Eisenstadt. Pociągi Regionalbahn odjeżdżają z głównych dworców kolejowych.
Taksówki i autobusy nocne
Ze złapaniem taksówki nie ma problemu. Opłata stała wynosi 25 szylingów, do której dolicza się 10 szylingów za każdy kilometr lub dwie minuty jazdy. Do taksówki wsiada się na postoju, można ją także zatrzymać na ulicy lub zamówić telefonicznie (tel.31300, 40100 lub 60160).
Autobusy linii nocnej kursują co 30 minut od 0.30 do 4.00. Wszystkie mijają Schwedenplatz. Bilety typu Netzkarte są nieważne, a za przejazd płaci się 25 szylingów.
Rowery i dorożki
Sieć tras rowerowych liczy 500 km. Jeśli nie ma się swojego roweru, można skorzystać z niedrogich wypożyczalni (Fahrrader) na Westbahnhof, Siidbahnhof i Wien-Nord: płaci się ok. 100 szylingów za dzień lub mniej, jeśli przyjechało się pociągiem. Rowery można przewozić metrem i kolejką miejską (pn.-pt. 9.00-15.00 i po 18.30 oraz sb. i nd. od 9.00, na rower trzeba wykupić zniżkowy bilet).
Droższa jest przejażdżka dorożką (Fiaker). Postoje dorożek znajdują się przy Stephansplatz, Heldenplatz, Michaelerplatz i Albertinaplatz, a dorożkarze w melonikach władają kilkoma językami. Najlepiej wcześniej uzgodnić w dorożkarzem cenę i długość przejażdżki; stała opłata wynosi 400 szylingów za 20 minut i 1000 szylingów za godzinę.