Muzea Neue Burga – Hofburg – Wiedeń
Do muzeów w Neue Burgu wchodzi się głównym wejściem. Bilet obejmuje wstęp do wszystkich trzech działów Muzeum Historii Sztuki: kolekcji broni, kolekcji dawnych instrumentów muzycznych oraz Muzeum Efezu. Muzeum Etnograficzne ma oddzielne wejście, bilety i jest czynne w innych godzinach.
Kolekcja broni
Kolekcja broni (Hofjagd- und Rustkammer zwane też Waffensammlung) obejmuje jeden z najznakomitszych na świecie zbiorów zbroi. Większość eksponatów pochodzi z okresu od XV do XVII wieku. Broń i sprzęt bojowy ostatniej armii cesarskiej umieszczono w arsenale (zobacz s. 155).
Już na schodach prowadzących do sali 1 można podziwiać albański hełm z 1460 roku w formie złotej głowy kozła oraz XIV-wieczny żałobny hełm z pióropuszem, który waży 7 kg, używany wyłącznie podczas turniejów. W sali 1 znajdują się dwie przyłbice w kształcie psiego pyska, które miały zastępować zamknięty hełm, prawie uniemożliwiający oddychanie. Pochodzą prawdopodobnie z majątku księcia Ernesta Austriackiego (1377-1424), który zapoczątkował kolekcję. Dwa misternie rzeźbione, inkrustowane kością słoniową siodła należały do cesarza Albrechta II (1365-1395) i Władysława Pogrobowca (1440-1457).
Idąc dalej, w pierwszej bocznej galerii (A) dochodzi się do imponującej ekspozycji wyposażenia turniejowego rycerzy cesarza Maksymiliana I. Dążąc do zminimalizowania przypadków śmiertelnych, hełmy przymocowywano do zbroi, aby chronić szczególnie wrażliwą szyję. Renesansowa zbroja z sali 3 była przeznaczona do użytku tylko podczas parad, a jej kształt przypomina modne w owym czasie stroje: bufiaste rękawy, posrebrzane dekoracyjne opaski i plisowane spódnice.
W sali 4 zgromadzono kilka przykładów fantastycznych XVI-wiecznych zbroi mediolańskich wykonanych przez Folippa Negroliego, między innymi żelazną tarczę z głową Meduzy, która niewątpliwie miała przemienić przeciwnika w głaz, oraz zbroję z nakryciem głowy zakończonym naturalnie wyglądającymi uszami i kręconymi włosami. Innym maniakalnym kolekcjonerem broni był arcyksiążę Ferdynand Tyrolski (1525-1595), który zamówił, wartą fortunę, przepięknie złoconą Adlergarnitur (zbroję orła), wystawioną w sali 5. Złoty rapier w sali 6, z odlewaną z żelaza złoconą rękojeścią, to dar ofiarowany Ferdynandowi przez jego brata, cesarza Maksymiliana II i jeden z najznakomitszych egzemplarzy kolekcji. Równie wybitnym okazem jest niebiesko-złota zbroja wykonana dla Maksymiliana, z wertykalnymi opaskami, imitująca ówczesne hiszpańskie stroje dworskie. Na szyi wisi łańcuch Orderu Złotego Runa. Można także zobaczyć zdobyczne uzbrojenie tureckie w XVI stulecia.
Jeszcze bardziej dekoracyjne zbroje wypełniają salę 7. Należy do nich pancerz zamówiony przez Maksymiliana na turniej odbywający się w Wiedniu w roku 1571 z okazji ślubu jego brata, Karola. Równie fantazyjne stroje przygotowano dla jego synów, Rudolfa i Ernesta. Sala 8 zawiera wyroby mediolańskie, wśród nich rapier z ozdobną rękojeścią. Ekspozycję zamyka obszerna wystawa skomplikowanych strzelb myśliwskich i pistoletów, pochodzących z okresu sięgającego początków XVII aż po XIX wiek.
Kolekcja dawnych instrumentów muzycznych
Kolekcja dawnych instrumentów muzycznych (Sammlung alter Musik-instrumente) liczne unikalne eksponaty zawdzięcza arcyksięciu Ferdynandowi Tyrolskiemu. Wiele z nich miało raczej wartość artystyczną, niż muzyczną. W przypadku późniejszych instrumentów jest odwrotnie. Na instrumentach oznaczonych etykietami z zielonymi kropkami można nawet spróbować coś zagrać.
Unikalne szesnastowieczne dudy w kształcie smoka w sali 10 pochodzą ze zbiorów Ferdynanda Tyrolskiego. Na szpinecie z poziomo naciągniętymi strunami, w sali 11, bogato zdobionym hebanem, kością słoniową, skorupą żółwia i macicą perłową, grał cesarz Leopold I. Sala 12 tematycznie związana jest z Józefem Haydnem, prezentując instrumenty z jego czasów.
Skrzypce ze skorupy żółwia, ozdabiane złotem i kością słoniową, z sali 13, kupione przez Marię, nie są przystosowane do grania. W tej samej sali znajduje się XIX-wieczna szklana harmonika skonstruowana przez amerykańskiego dyplomatę, Benjamina Franklina. Sąsiedni Marmurowy Hall (sala 14) bywa wykorzystywany jako sala koncertowa. Wystawiono w nim kilka instrumentów należących w przeszłości do znanych kompozytorów: klawesyn Haydna, kanciasty fortepian Schuberta i fortepian Beethovena.
W sali 15 na uwagę zasługuje kryształowy flet i skrzypce, będące zarazem laską do podpierania, oba z czasów Schuberta. W sali 16 można zobaczyć aluminiowe skrzypce i „atrapę klawiatury”, bez strun, przeznaczoną do bezgłośnych ćwiczeń. Ostatnia sala mieści instrumenty wykorzystywane przez XIX-wieczne orkiestry, jak również fortepian zaprojektowany przez Theophila Hansena i darowany cesarzowi Franciszkowi Józefowi dla jego żony Elżbiety. Kolekcję wieńczy seria fortepianów Bosendorfera i pierwszy syntezator.