Narciarstwo
Bogactwo krajobrazu alpejskiego i zróżnicowanie stoków sprawia, że odpowiedni dla siebie teren znajdzie tam zarówno początkujący narciarz, marzący o malowniczej oślej łączce, jak i najwytrawniejszy zawodowiec poszukujący trudnych terenów zjazdowych światowej klasy (jak w Kitzbuhel lub St Anton am Arlberg). Dojazd do wyciągów jest dobry, większość głównych ośrodków narciarskich ma bezpośrednie połączenie z największymi miastami (np. z Salzburgiem czy Innsbruckiem), Wiele kurortów oferuje karnety regionalne (np. Sportwelt w prowincji salzburskiej czy tyrolski Skiwelt), uprawniające do wolnego wstępu na setki rozmaitych tras zjazdowych w danym okręgu.
Strona ta nie jest przewodnikiem narciarskim, w związku z tym nie zawiera wielu informacji dla narciarzy (w Austrii są setki znakomitych miejscowości narciarskich, a naszym celem nie jest omówienie ich wszystkich). Z faktu braku opisu miejscowości w przewodniku nie należy wyciągać wniosku, że nie jeździ się tam dobrze na nartach. Kryterium doboru było raczej połączenie dobrych warunków narciarskich ze sławą miejsca, scenerią i różnymi atrakcjami.
Ceny, karnety i sezon
Koszty narciarstwa turystycznego mieszczą się w rozsądnych granicach i są ogólnie niższe niż w sąsiedniej Szwajcarii. Karnety narciarskie, które obejmują koszt wyjazdu wyciągiem i przejazdu specjalnym autobusem dla narciarzy, są w mniej znanych miejscowościach prawie o połowę tańsze niż w modnych kurortach (np. w Kitzbuhel). Do najpopularniejszych regionów narciarskich zalicza się Vorarlberg i Tyrol, ale dobre warunki do uprawiania narciarstwa są również w okolicach Salzburga, w Górnej Austrii i Karyntii. Karnety narciarskie kupuje się przy wyciągach, w autobusach dowożących do wyciągów oraz czasem w biurach informacji turystycznej. W każdej miejscowości turystycznej działa wypożyczalnia sprzętu. Warto też, chociaż może to wzbudzić początkowo niejakie zdziwienie, pytać o możliwość kupna sprzętu wycofanego z wypożyczalni (zazwyczaj bardzo taniego).
Wprawdzie sprzedaje się również karnety na ściśle określoną liczbę przejazdów, ale zwykle narciarze kupują karnety pół- lub całodniowe. Karnet jednodniowy kosztuje około 20-38 € (im dłuższy jest okres ważności, tym niższa cena). Na początku i końcu sezonu, a czasami w styczniu karnety można kupić po obniżonych cenach.
Sezon narciarski rozpoczyna się w grudniu i w wyżej położonych miejscowościach kończy dopiero pod koniec kwietnia. Największe tłumy zjeżdżają w te okolice w okresie od Bożego Narodzenia do Nowego Roku i w lutym. Od połowy kwietnia do czerwca i końca października do połowy grudnia w miejscowościach górskich trwa okres międzysezonowy. Niektóre kolejki są remontowane, wiele hoteli i restauracji jest zamykanych, ale przynajmniej nie ma tłumów i ceny są wtedy najniższe. Narciarstwo zjazdowe można uprawiać przez cały rok na lodowcach, takich jak Stubai koło Innsbrucka. Wskutek efektu cieplarnianego większość alpejskich lodowców zaczyna się cofać, toteż na niższych wysokościach pokrywa śnieżna nie zawsze gwarantuje całkowite bezpieczeństwo, zwłaszcza na początku i pod koniec sezonu (więcej informacji na temat lodowców można zob. Świat lodowców w Hohe Tauern National Park).
Ceny wypożyczenia sprzętu narciarskiego (narty, buty i kijki) na jeden dzień kształtują się w okolicach 15-25 € (narciarstwo zjazdowe) i 8-13 € (narciarstwo biegowe). Dzienna stawka zmniejsza się przy wypożyczeniu sprzętu na dłuższy okres czasu. Sprzęt znajdą tu również amatorzy telemarku, choć będą musieli trochę za nim „pochodzić”.