Odległe przedmieścia – Wiedeń
Przedstawione tu obiekty rozrzucone są na dość rozległych terenach na przedmieściach Wiednia. Opisane rejony ciągną się na północ od Hietzingu do Lasu Wiedeńskiego. Niewątpliwą atrakcją jest Muzeum Techniki, do którego można bez kłopotu dojść pieszo z Schonbrunnu. Jeśli chodzi o inne, to należy sobie starannie zaplanować trasę, biorąc pod uwagę zasięg linii komunikacji miejskiej i możliwe połączenia. Najciekawszy z bardziej oddalonych obiektów jest kościół św. Leopolda projektu Otto Wagnera, prawdziwe arcydzieło secesji, wzniesiony wysoko nad miastem na Baumgartner Hohe. Dwa kolejne projekty Wagnera, wille, można obejrzeć pośród zieleni w pobliskim Hutteldorfie. W dość nieciekawym przedmieściu Ottakring znajduje się jedna interesująca budowla, ekscentryczny przykład dzieła z pionierskich lat architektury współczesnej. Autorem projektu jest Josip Plećnik, duchowy ojciec postmodernizmu. Jeszcze dalej na północ, w Pótzleinsdorfie w zacisznym Geymullerschlóssl znajduje się najwspanialsza wiedeńska kolekcja mebli biedermeierowskich.
Muzeum Techniki
Pomysł założenia Muzeum Techniki (Technisches Museum) po przeciwnej stronie Auer-Welsbech-Park niż główne bramy Schónbrunnu powstał w ostatniej dekadzie cesarstwa, a zrealizowano go w 1918 r. Przez kilka ostatnich lat muzeum było zamknięte (w czasie pisania tego przewodnika również), trudno więc przewidzieć, jak będzie wyglądać po ponownym otwarciu. Jedno nie ulega wątpliwości – zbiory nadal będą obejmować bardzo różne dziedziny, od historii poczty po fizykę jądrową. Największym powodzeniem, zwłaszcza wśród młodszych widzów, cieszą się parowozy i prymitywne statki latające z końca XIX w. Obok znajduje się kino IMAX, w którym można codziennie oglądać nieszczególnie ciekawe filmy nakręcone jedynie po to, by zademonstrować nowatorski system obrazu panoramicznego. Aktualnie najniższa cena biletu to aż 110 szylingów za godzinny seans.
Kościół św. Leopolda
Każdy, kto chociaż trochę interesuje się architekturą secesyjną, powinien koniecznie zwiedzić Kościół św. Leopolda (Kirche am Steinhof), nie zważając na bardzo ograniczone godziny otwarcia. Budowlę zaprojektował w 1907 r. Otto Wagner jako kaplicę dla głównego wiedeńskiego szpitala psychiatrycznego. Kościół stoi w fantastycznym miejscu na szczycie Baumgartner Hóhe. Poniżej rozciąga się siatka szpitalnych alejek. Projektując go, Wagner niewątpliwie nawiązywał do stylu kościoła św. Karola Boromeusza. Kirche am Steinhof jest zwieńczony ogromną miedzianą kopułą, która pierwotnie była pozłacana. Wagner zaprojektował dwie dzwonnice ozdobione miedzianymi posągami siedzących świętych. W porównaniu z kościołem św. Karola brakuje jedynie kolumn Fischera von Erlacha. Obecne są elementy typowe dla innych projektów Wagnera, np. marmurowe płyty przytwierdzone do fasady miedzianymi sworzniami.
Wnętrze kościoła celowo zorientowano na osi północ-południe, a nie jak zazwyczaj wschód-zachód. Architekt chciał w ten sposób rozświetlić wspaniałe witraże zaprojektowane przez Kolo Mosera. Największy nacisk położono niewątpliwie na czystość i bezpieczeństwo: w chrzcielnicach jest bieżąca woda, ławki nie mają kantów, podłoga jest pochyła, co zapewnia lepszą widoczność i ułatwia sprzątanie, a po obu stronach ołtarza znajdują się specjalne drzwi, dzięki którym personel szpitala może łatwo dotrzeć do pacjenta w nagłych wypadkach. W wystroju wnętrza dominuje lekkość i prostota form. Centralnym punktem pozostaje główny ołtarz z efektownym baldachimem w kształcie klatki. Tło dla ołtarza stanowi mozaika przedstawiająca św. Leopolda w otoczeniu innych świętych. Obecnie kościół stoi praktycznie nie wykorzystany. Zimą jest w nim lodowato, więc mszy nie da się odprawić, a latem i tak nie ma wystarczającej liczby wiernych wśród pacjentów. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem, który mówi tylko po niemiecku. Po części obowiązkowej można samemu pochodzić chwilę po wnętrzu i przyjrzeć się wszystkiemu z bliska.