Schottenring – Wiedeń
Jeśli zwiedzając Ringstrasse ktoś miałby ochotę skorzystać z tramwaju, najlepiej jeśli zrealizuje plan na północnym odcinku, od Kanału Dunajskiego do kościoła Wotywnego. Nie traci się wiele, jako że żaden z położonych w tej okolicy budynków nie jest udostępniony do zwiedzania.
Rossauer-Kaserne i Borse
Wzniesiony w roku 1955 Ringturm, na północnym krańcu Ringu, to jeden z niewielu wysokich budynków w centrum Wiednia wyznaczający (tak przynajmniej utrzymują architekci) początek Ringstrasse. Znacznie ciekawsze są koszary z czerwonej cegły, Rossauer-Kaserne, po przeciwnej stronie, obecnie wykorzystywane przez policję. Te trzy budynki były jednymi z pierwszych, jakie wzniesiono w tym rejonie. Stanowiły strategiczną i architektoniczną kontynuację dawnych cesarskich koszar na Stubenringu, które później przemianowano na ministerstwo wojny (Kriegsministerium). Stojąc na Ringu zobaczyć można tylko środkową bryłę zwieńczoną blankami i pseudogotyckimi wieżyczkami, po drugiej stronie Deutschmeisterplatz, na którym stoi pomnik wystawiony Krzyżakom, a przedstawiający żołnierza trzymającego flagę.
Głównym gmachem przy Schottering jest giełda (Bórse). Zaprojektował ją w latach 70. XIX wieku duński architekt, Theophil von Hansen, jeden z pionierów tak typowej dla Ringstrasse architektury historycznej. W centralnej części Schotteringu wyrósł budynek w stylu włoskiego renesansu z charakterystycznymi lukami, balustradami i narożnymi wieżami. Główna sala giełdy ucierpiała w czasie pożaru w roku 1956. Niewiele traci się oglądając Borse tylko z tramwaju. Jeśli ktoś zdecyduje się na spacer, może zajrzeć na wewnętrzny dziedziniec giełdy.
Kościół Wotywny
Pierwszym gmachem publicznym przy Ringstrasse był kościół Wotywny (Votivkirche). Wzniesiono go niedaleko miejsca, gdzie rok wcześniej węgierski krawiec dokonał nieudanego zamachu na Franciszka Józefa. Cesarzowi życie uratował kołnierz i czapka. Budowę kościoła rozpoczęto jeszcze zanim cesarz zarządził wyburzenie murów miejskich. Monumentalny kościół o strukturze wielkich gotyckich katedr z Kolonii i Chartres to dzieło urodzonego w Wiedniu Heinricha Ferstela. Budowla odróżnia się od późniejszych zabudowań Ringstrasse, które w znacznym stopniu inspirowane były liberalną ideologią kształtującej się klasy średniej.
Kamiennemu kolosowi brakuje „duszy”. Nie jest świątynią parafialną, więc jego poważnie zniszczone podczas II wojny światowej wnętrze świeci przeważnie pustkami. Wart uwagi jest XVI-wieczny marmurowy posąg hrabiego Salm, który dowodził obroną Wiednia podczas tureckiego oblężenia w roku 1529.
Zwiedzanie Ringstrasse
Ruchliwa Ringstrasse nie jest dziś wymarzonym miejscem na przechadzki. Zarówno długość bulwaru (5 km), jak i nierównomierne rozmieszczenie atrakcji turystycznych, nie zachęcają do pieszych wypraw. Lepszym rozwiązaniem jest zlokalizowanie interesujących obiektów i skorzystanie z metra lub tramwaju (trasa tramwaju #1 biegnie zgodnie z ruchem wskazówek zegara, #2 w kierunku przeciwnym). Tylko Karlsplatz pozostaje zupełnie niewidoczny z okien. Każdy z odcinków Ringstrasse ma swą nazwę (np. Schottenring, Dr-Karl-Lueger-Ring itd.). W poniższym opisie przyjęto kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara, od punktu najbardziej wysuniętego na północ, przy stacji metra Schottenring, po ostatni fragment bulwaru, Schubertring, gdzie ponownie łączy się on z Kanałem Dunajskim.