Wiedeń – Wzdłuż Kärntnerstrasse

Wiedeń – Wzdłuż Kärntnerstrasse

Kärntnerstrasse biegnie wzdłuż starej drogi prowadzącej z Wiednia do prowincji Karyntia (Karnten) w południowej Austrii i dalej w stronę Adriatyku. Poszerzona w XIX wieku, zniszczona podczas bombardowań i następnie zamknięta dla ruchu kołowego w latach 70., Karntnerstrasse prawie na całej długości utraciła dawny charakter jednej z najbardziej luksusowych ulic handlowych. Dziś czynne przy niej sklepy nastawione są głównie na turystów, którzy odwiedzają kawiarenki lub gromadzą się wokół ulicznych grajków. Karntnerstrasse nadal stanowi jedno z najczęściej wybieranych miejsc na popołudniowe i wieczorne spacery lub oglądanie wystaw sklepowych, choć ceny dla niektórych są horrendalne.

W J.& L. Lobmeyr, pod nrem 26, oprócz drogiego sklepu ze szkłem i kryształami mieści się także nieoficjalne muzeum szkła. Pracownicy pozwalają przejść na tył sklepu, skąd schody prowadzą do galerii na drugim piętrze. Wśród wspaniałych, w większości wiekowych eksponatów, zobaczyć można ogromny wybór żyrandoli, z których najpiękniejszy jest kopią żyrandola z lat 60. zdobiącego gmach nowojorskiej Metropolitan Opera House. Na dole w sklepie wystawione są zastawy zaprojektowane przez Adolfa Loosa i Josefa Hoffmanna dla Wiener Werkstatte.

Pod względem architektonicznym na uwagę zasługuje jedynie budynek pod nrem 16, z pięknymi freskami nawiązującymi do stylu średniowiecznego, oraz kościół kawalerów maltańskich (Malteserkirche), naprzeciwko Lobmeyr. Uwagę przykuwa imponujące neoklasyczne wejście. Wnętrze niestety nie dorównuje urodą fasadzie, jest to bowiem zwykły jednonawowy kościół w stylu gotyckim. W środku umieszczono pomnik wielkiego mistrza, Jeana de la Valettea, który w 1565 roku bronił Malty przed Turkami.

Nieco dalej, na rogu Annagasse, znajduje się skromnie wyglądający trzypiętrowy Pałac Esterhazych, najstarszy świecki budynek w okolicy, obecnie kasyno. Karntnerstrasse biegnie dalej na południe obok budynku opery, a po przecięciu Ringstrasse prowadzi na Karlsplatz.

Neuer Markt

To, co najciekawsze przy Karntnerstrasse znajduje się nieco na uboczu. Dotyczy to głównie Neuer Markt, średniowiecznego targu produktów zbożowych, na którym dziś jest parking. Centralną część placu zajmuje Donnerbrunnen, barokowa fontanna projektu Georga Raphaela Dpnnera. Alegoryczne wyobrażenie czterech dopływów Dunaju: Enns, March, Ybbs i Traun jako nagich postaci umieszczonych wokół fontanny, zostało uznane przez cesarzową Marię Teresę za zbyt śmiałe i a jej polecenia ołowiane rzeźby usunięto w 1770 r. z zamiarem przetopienia na działo wojskowe. Rzeźby powróciły jednak na swoje miejsce w 1801 r., a w 1873 roku wymieniono je na kopie z brązu: najbardziej bulwersująca okazała się rzeźba młodzieńca przedstawiającego Traun – jak na ówczesne czasy odkrywał zbyt wiele, dlatego jego pośladki zasłonięto figowym listkiem.

Choć budynki wokół placu są równie niepozorne jak przy Karntnerstrasse, to np. kościół Kapucynów (Kapuzinerkirche), ponuro wyglądająca XVII-wieczna budowla, uchodzi za jeden z najważniejszych zabytków Wiednia. Od 1633 roku Krypta Cesarska służyła za miejsce pochówku Habsburgów (brak tylko dwóch przedstawicieli rodu). Wybrali żebraczy zakon kapucynów, by w ten sposób okazać skromność; jej dowodem miała być ceremonia pogrzebowa, w czasie której przed wprowadzeniem trumny do kościoła przeor pytał: „Kto pragnie wejść?”, na co marszałek dworu odpowiadał: „Jego Wysokość cesarz Austrii, król Węgier”. Mnich ponownie pytał: „Nie znam nikogo takiego, kto chce wejść?”. „Cesarz, apostolski król Węgier, król Czech i Moraw, Dalmacji, Chorwacji, Słowenii, Galicji, Lodomerii, Illirii, Jerozolimy, arcyksiążę Austrii, wielki książę Siedmiogrodu, Toskanii i Krakowa, książę Lotaryngii, Salzburga, Styrii, Karyntii i Krainy”. Przeor mimo to nalegał: „Nie znam cię, kto chce wejść?”. Usłyszawszy te słowa marszałek klękał i mówił: „Skruszony grzesznik, który prosi o zmiłowanie Boże”. Dopiero wówczas orszak z trumną mógł wejść do kościoła.

Meissl und Schadn – Ulubioną potrawą cesarza Franciszka Józefa był Tafelspitz (gotowana wołowina). Jednym z najlepszych lokali podających Tafelspitz była legendarna restauracja Meissl und Schadn przy Neuer Markt.

Krypta Cesarska

Wejście do krypty (Kaisergruft) znajduje się na lewo od kościoła. Wbrew pozorom wnętrze nie jest ani tak ponure, ani tak straszne, jak mogłoby się wydawać, niemniej stanowi intrygujące świadectwo łączącej Habsburgów fascynacji śmiercią.

Chcąc kierować się porządkiem chronologicznym trzeba przy wejściu skręcić w prawo i udać się w stronę niewielkiej krypty założycieli, w głębi. Spoczywa w niej cesarz Maciej i jego żona, Anna Tyrolska, pomysłodawcy utworzenia krypty, pochowani w 1633 r. (dziesięć lat po śmierci). Grobowce w mijanej wcześniej Krypcie Leopolda pochodzą z XVII wieku i sprawiają wrażenie dość skromnych, biorąc jednak pod uwagę fakt, iż w dwunastu z nich pochowane są dzieci, ich rozmiar jest imponujący. Następne pomieszczenie to Krypta Karoliny, w której po raz pierwszy umieszczono ogromne barokowe sarkofagi. Te, w których spoczywają Leopold I i Józef I zostały zaprojektowane przez Johanna von Hildebrandta. Grobowiec Józefa „ozdabiają” odrażające czaszki zakute w zbroje. Rokokowe grobowce Karola VI i jego żony wykonał Baltazar Ferdynand Moll. Sarkofag Karola spoczywa na czterech Iwach, a sarkofag Elżbiety na orłach z postaciami opłakujących kobiet w każdym z rogów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *